W dniu 22 stycznia 1863 roku Tymczasowy Rząd Narodowy wydał Manifest ogłaszający powstanie przeciwko Imperium Rosyjskiemu. Tego dnia powstanie wybuchło w Królestwie Polskim, a 1 lutego na Litwie.

Powstanie Styczniowe było największym i najdłużej trwającym polskim powstaniem narodowym. Miało charakter wojny partyzanckiej – do jesieni 1864 roku (kiedy to powstanie upadło) powstańcy stoczyli z wojskiem rosyjskim ponad 1200 bitew i potyczek. Przez oddziały powstania przewinęło się około 200 tys. osób. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się przegraną powstańców, z których ok. 10-20 tysięcy poległo w walkach, blisko 1 tys. stracono, ok. 38 tys. skazano na katorgę lub zesłanie na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało.

Po upadku powstania w roku 1867 zniesiono autonomię Królestwa Polskiego i jego nazwę, a setkom miast wspierających powstanie odebrano prawa miejskie, doprowadzając je tym samym do upadku. Zintensyfikowano rusyfikację ziem polskich. Pamięć o powstaniu ożywiała jednak w kolejnych dziesięcioleciach nastroje patriotyczne, co przyczyniło się do odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku.

Oddajemy cześć wszystkim Bohaterom Powstania Styczniowego. Na znajdującym się na cmentarzu parafialnym w Głownie grobie Jana Zielińskiego – uczestnika powstania, zostały złożone kwiaty i zapalono symboliczny znicz, a na budynkach Urzędu Miejskiego w Głownie wywieszone zostały flagi państwowe i samorządowe.