Jerzy Stanisławski ps. "Piotr"

Jerzy Stanisławski ps. "Piotr"

Tytuł Zasłużonego Obywatela dla Miasta Głowna został nadany Uchwałą NR XXV/183/12 Rady Miejskiej w Głownie z dnia 28 marca 2012 roku.
 
Jerzy Stanisławski urodził się 23 czerwca 1913 r. w Łowiczu. Był synem lekarza, znanego społecznika i pierwszego Burmistrza Łowicza. Ukończył Gimnazjum im. ks. Józefa Poniatowskiego w Łowiczu, a następnie studia medyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po zbombardowaniu Łowicza we wrześniu 1939 r. prowadził szpital w klasztorze Sióstr Bernardynek. W czasie okupacji należał do Związku Walki Zbrojnej, a od  lutego 1942 r. do Armii Krajowej.
 
Z naszym miastem związał się na stałe od roku 1942, kiedy to okupanci niemieccy wyrazili zgodę na otwarcie w Głownie szpitala. W krótkim czasie lecznica ta stała się nieoficjalnym ośrodkiem sanitarnym Armii Krajowej, a dyrektor placówki, który przyjął pseudonim „Piotr” - Szefem Sanitarnym Rejonu Głowna Obwód Brzeziny Koluszki, a także Komendantem Szpitala. Pod osobistym nadzorem Jerzego Stanisławskiego w szpitalu szkoliły się sanitariuszki AK (co najmniej 19 kobiet), leczyli się ranni i chorzy partyzanci, których ukrywał wśród innych pacjentów, m.in. Ryszard Ziółkowski ps. „Sam”, Borkowski ps. „Maszynista” oraz Edward Zydel ps. „Śmigły”. W szpitalu przetrzymywano rezerwę żywnościową dla walczących żołnierzy AK, a także zapasy leków i środków opatrunkowych.
 
Jerzy Stanisławski pozostał dyrektorem szpitala także po wojnie, aż do roku 1974, kiedy to po zmianach w strukturze lecznictwa, kierował nadal placówką jako Naczelny Lekarz Szpitala. Pod jego kierownictwem instytucja rozrosła się zarówno pod względem kubatury, jak i specjalizacji. Powstały nowe oddziały, udoskonalono sprzęt i wyposażenie. Sam doktor Stanisławski posiadał I stopień specjalizacji z chirurgii oraz I i II stopień z ginekologii. Niezależnie od funkcji dyrektorskich do emerytury, tj. do roku 1979 pełnił obowiązki ordynatora Oddziału Ginekologiczno-Położniczego. Wyspecjalizował wielu lekarzy ginekologów.
 
Był lekarzem społecznikiem, udzielał się aktywnie w organizacjach społecznych. Był m.in. w latach 1947-1972 prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w Głownie, a przez sześć kadencji radnym Miejskiej Rady Narodowej. Należał do współzałożycieli Towarzystwa Przyjaciół Miasta Głowna, a po przejściu na emeryturę został jego Honorowym Członkiem. Współorganizwał także Zarząd PCK w Głownie i był jego wieloletnim prezesem. Aktywnie działał również w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Za swą działalność i postawę został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Polonia Restituta, Krzyżem Walecznych i wieloma innymi odznaczeniami.

Młodym pokoleniom służyć może za wzór patrioty i lekarza społecznika. Pozostawił po sobie trwały ślad w historii naszego miasta.
 
baner toplayer
życzenia Wielkanocne