Bohdan Kowalski

  • Bohdan Kowalski

Bohdan Kowalski

Tytuł Zasłużonego Obywatela dla Miasta Głowna został nadany Uchwałą NR XLII/328/09 Rady Miejskiej w Głownie z dnia 3 listopada 2009 roku.
 
Bohdan Kowalski urodził się 1 lipca 1900 r. w Łodzi, gdzie rozpoczął naukę w szkole elementarnej. Po jej ukończeniu w roku 1911, kontynuował edukację w Szkole Przemysłowej, zaś od roku 1914 w Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego - późniejszej Wyższej Szkole Realnej. W lutym 1918 r. porzucił naukę, by bez wiedzy rodziców, zaciągnąć się w szeregi formowanego Wojska Polskiego. Uczestniczył w obronie Lwowa. W trakcie kilkumiesięcznej służby wojskowej został ranny. Po powrocie do Łodzi swoje wykształcenie uzupełniał na wieczorowych kursach maturalnych. W dniu 1 kwietnia 1919 r. został nauczycielem szkoły powszechnej w pow. brzezińskiem.
 
W lipcu 1920 r., w decydującym momencie wojny polsko-bolszewickiej, w poczuciu patriotycznego obowiązku ponownie wstąpił do wojska, gdzie został przydzielony do 30 p. Strzelców Kaniowskich. W dniu 31 sierpnia, już po zwycięskiej Bitwie Warszawskiej, w tragicznych okolicznościach dostał się do niewoli bolszewickiej. Po sześciu miesiącach udało mu się jednak zbiec i w lutym 1921 r. przedostać do kraju. Tu natychmiast trafił do szpitala wojskowego z powodu tyfusu, jakiego nabawił się w niewoli. Zwolniony z wojska w kwietniu 1921 r. przyjął stanowisko nauczyciela w szkole powszechnej w Głownie. W dniu 21 kwietnia 1925 r. (w wieku niespełna 25 lat), objął obowiązki kierownika szkoły w Bratoszewicach, skąd 1 września 1925 r. został urlopowany w celu podjęcia studiów w Państwowej Wyższej Szkole Nauczycielskiej.
 
W grudniu 1930 r. został mianowany kierownikiem Szkoły Nr 1 w Głownie. Oprócz kierowania placówką, pełnił też funkcję nauczyciela, a także brał czynny udział w życiu społecznym miasta. Został komendantem Związku Strzeleckiego i członkiem Rady Miejskiej. Nadzorował też budowę nowego gmachu kierowanej przez siebie placówki. 
 
W 1932 r. ukończył kurs podchorążych rezerwy, otrzymując stopień podporucznika rezerwy. W Głownie zastał go wybuch II wojny światowej. Postanowił na ochotnika wstąpić do wojska i bronić kraju przed hitlerowskim agresorem. Początkowo skierował się do Warszawy, by zaangażować się w obronę stolicy. Nie zdążył jednak zaciągnąć się do armii i wraz z innymi ochotnikami podążył za wycofującymi się oddziałami Wojska Polskiego na wschód. Po miesiącu jednak powrócił do Głowna, gdzie po licznych komplikacjach z władzami okupacyjnymi udało mu się ponownie objąć stanowisko kierownika Szkoły Nr 1. W listopadzie 1939 r. został jednak na trzy dni aresztowany, ale dzięki wstawiennictwu znajomej Niemki Benke został zwolniony z aresztu z ostrzeżeniem, by nie angażował się w działalność konspiracyjną.
 
Bohdan Kowalski postanowił jednak, wbrew grożącym mu niebezpieczeństwu, przyłączyć się do ruchu oporu. W 1940 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Zbrojnej i rozpoczął działalność konspiracyjną. Służył jako łącznik dowództwa organizacji z Warszawy, przyjmował jej wysłanników i umożliwiał im przekraczanie „zielonej granicy” pod Strykowem. Pracując w Szkole Nr 1 organizował również kursy tajnego nauczania, zarówno dla uczniów, jak i zaawansowany kurs dla nauczycieli. W roku 1942 wstąpił do Polskich Związków Powstańczych, a rok później do Armii Krajowej. W dniu 14 stycznia 1944 r. został zatrzymany i osadzony przez gestapo w więzieniu w Łowiczu. Stamtąd udało mu się jeszcze przysłać testament synom: „by pamiętali o jego ideałach”!
 
W dniu 28 stycznia 1944 roku został z Łowicza przewieziony do Warszawy na Pawiak, gdzie 2 lutego tego roku, o godzinie 10-tej, został rozstrzelany.